Son zamanlarda sosyal ortamlarda sıkça karşılaştığım ve gözlemlediğim bir konu hakkında yazma gereği duydum. Fark ettim ki insanlarımız gereğinden fazla mesleklere atıfta bulunuyor yada kişiler arası kıyas yapıyorlar. Birde günümüz toplumunda gençlerimizin işsizlik oranını göz önünde bulunduracak olursak onlar zaten halihazırda bu durumdan sosyal ,ekonomik ve psikolojik olarak etkilenmiş durumdalar. Birde üstüne kişilerin yersiz yorumları ya da gereğinden fazla soruları eklenince bu durum daha da bunaltıcı bir etkiye sebebiyet veriyor.
Şuna dikkat çekmek istiyorum ki ^Sınırlar^ kavramını toplum olarak malesef ihlal ediyoruz. Peki kişisel sınır nedir ? buna fiziksel olarak belli bir duruş, mesafe diyebiliriz. Peki psikolojik kişisel sınır nedir ? Kişisel görüşüm olarak; insanların bakış açıları, yargı ve değerlerini ihlal etmeden ,öncelikle fikir, düşünce ve üstünde durulan konu hakkında değer yargılarını anlayarak belli bir saygı çerçevesinde takınılan tutum .
Peki dürüst olmak gerekirse bu yargı ve değerlere ne kadar saygılı bir biçimde yaklaşıyoruz. Misal şunun gibi durumlara şahit oluyorum ki gerçekten üzücü , bir genç düşünün okulunun dönemini ödeyemiyor ,ödeyemediği için eğitimi yarım kalmış ve ailesinin durumu yok , bunun içinde çalışmak durumunda ki yarım kaldığı eğitimine devam edebilsin .Şimdi bu gencin psikolojisini bir düşünün. Bunun yanında bu eğitimi yarım kalan genç ve okulunu bitirmiş başka bir gencin ailesinden bir birey(genelde anne ,baba ya da yetişkin biri) sosyal bir ortamda karşılaşıyorlar. Eğitim almış gencin ailesinden kişi, öncelikle eğitimi yarım kalmış bireyimize hayatıyla ilgili sorular sorar iş, okul vs. üzgün bireyimiz belki yakınarak ,belki sıkılarak durumla ilgili cevaplarını verir. Bunun üzerine eğitimini tamamlamış bireyimizin yakını kendi aile ferdinden olanı ballandıra ballandıra anlatır, kıyas yapılan durumlar bile var malesef.
Ben isterdim ki yetişkin bireylerimiz biz gençlere daha yapıcı sorular yöneltsinler, daha yapıcı sohbetler açsınlar. Ama nerede görsem, duysam ki birilerine yakın başka bireyler bir yerlerde müdür oluyor ,bir yerlerde bir şeyler okuyor...Avrupa ile kıyas yapmak hoşuma gitmiyor ama beş senelik yurt dışı eğitimimde o memleketteki insanların kişisel sınırlarına gösterdikleri saygı beni muazzam etkiledi. Yeri gelmedikçe kazançlarından yada yakınlarının nasıl yerlere geldiklerinden bahsettiklerine şahit olmadım. Ve en çokta mesleklere kişilik yüklüyorlar ki şöyle kalıplaşmış bir algımız var. İyi bir mesleğin varsa saygıyı hakkediyorsun . Evet bu açık açık söylenmiyor belki ama tavır ve tutumumuzla bunu yansıtıyoruz. Şu unutulmamalı ki saygı insanın öznel kişiliğine gösterilmelidir. Mesleğine , kazancına veya valıklı bir aileden gelmesine değil..
Bunları belki bilerek ve isteyerek yapmıyoruz, amacımız karşımızdakine kendini kötü hissetirmekte değil. Biliyorum ki anne babalarda çocuklarının başarılarıyla övünmek istiyorlar ki bu konuda da çok haklılar. Benim dikkat çekmek istediğim, sohbet edilen kişinin bu olay veya durumla ilgili öznel olarak nasıl hissettirileceği. Yani sadece biraz empati .
Bir de şuna dikkat çekmek istiyorum ,yakınlık derecesine göre psikolojik sınırlar esneyebilir. Misal bir anne , kızına evlilikle ilgili planı var mı pek tabi sorabilir. Ama bir yabancının bir bayana ;Ne zaman evleneceksin? Ne zaman çocuk yapacaksın? gibi soruları da aynı şekilde kişisel sınırları ihlal etmektir.
Küçükte olsa bir farkındalık tohumu bıraktığımı umuyorum.
Empati ve farkındalıkla kalın
Açelya