Hepimizin çeşitli korkuları var değil mi? Bu korkuların birçoğu bilinmeyenden gelirken bir bölümü de, olabilecek olanlara karşı savunma güdüsüyle oluşmuş olanlar. Aslında çoğu duygu gibi korkularda zihinsel ve kişisel durumlardır. Bazılarımız bunları aşmaya çalışırken, bir bölümümüz zor da olsa bunlarla yaşamaya çalışıyor. Taktir ederim her iki durumda gayret gerektirici. Bununla ilgili hoşuma giden bir hikayeyi sizinle paylaşmak isterim;
Bir zamanlar genç bir kadın savaşçı varmış ve öğretmeni ona eğer büyük savaşlara katılmak istiyorsa korkuyla savaşması gerektiğini söylemiş. Kadın başta bunu yapmak istemese de korkuyu yenmesi gerektiğini içten içe biliyormuş ve sonunda onunla savaşmayı kabul etmiş. Beklenen gün gelip çatmış ve savaş meydanına gelmişler. Korkuya bakmış , onun çok büyük ve öfkeli olduğunu kendisinin ise çok küçük ve kırılgan durduğunu hissetmiş. Her ikisinin de kendilerine göre silahları olduğunu biliyormuş, fakat korkunun elinde bir silah görememiş ve cesaretle ona; senin silahın nedir , neyle kendini savunacaksın ? diye sormuş. Korku gülerek , benim silahım zihinsel karmaşadır. Olasılıklar hakkında çok konuşur ve imajinasyon yöntemiyle içten karışıklığa sebep olurum demiş. Kadın şaşırarak; o zaman seni mağlup etmemin bir yöntemi yok. Zihinsel olarak sana nasıl karşı çıkabilirim ki diyerek başını öne eğmiş. Korku ; karşımda güçsüz durma demiş alayla , sana bir sır vereceğim. Eğer ki, sana güçsüz hissettirmeye çalıştığımda , seslerin etkisine kapılmadan onların sadece varsayım olduklarını fark edebilirsen ve benimle yüzleşme cesaretinde bulunursan, benim orada gücüm kalmaz. Böylelikle öğrenci korkunun nasıl mağlup edilebileceğini öğrenmiş.
Yaşamlarımızda bir çok zihinsel girdaplarımız , kötü imajinasyonlarımız ve olayların çıkmaza girme olasılığına karşı kötü beklentilerimiz var. Bunlar o kadar çok çeşitli ve yorucu ki ,günlük hayatlarından ziyade bunları kabuslarında dahi yaşamaya devam eden insanlar var.
Hepimiz çoğunlukla korkularımızdan kaçma eğiliminde yaşıyoruz. Onları bilinç altlarımıza süpürüyor ve yoklarmış gibi davranıyoruz . Ta ki hayat bizi onlarla yüzleşmeye itene kadar. Böylece korktuğumuz durumlar başımıza geliyor ve
hayat bizleri adeta korkularımızla sınama eylemine giriyor. Bu gibi durumlarda bazılarımız yaşanılanların inkarına giderken, bazılarımız bunlarla yüzleşmeyi tercih ediyor. Üstesinden gelebilmiş olanlar ise kendilerine yeni bir yön tayin ediyorlar.
Aslında gariptir ki , birçoğumuz için zihnimizde yaşanan bu korkular hayat bulduğunda artık o kadar da korkutucu değildir. Öyle ki zihinsel imajinasyonlarımızdan ziyade, olaylar daha gerçekçi bir durumla çözülür. Hatta bir zaman sonra vuku bulmuş durum , bilinç altındaki korkulardan arınılmasına ve bunlardan özgürleşilmesine olanak tanır.
Fakat yine de, korkularımızla yüzleşmek için başımıza korkutucu bir durum gelmesini beklememekte fayda var. Biliyorum "korkularınla yüzleş" demek dile kolay ve tecrübe etmek bir o kadar cesaret istiyor. Fakat şu da bir gerçek ki, bir kez bu oluşumları kabul edip, üstüne gidebileceğimiz küçük adımlar attığımızda dirençlerimizi ve korkularımızı daha geniş bir yelpazeden görebildiğimizi fark edeceğiz. Eğer bir zaman sonra eylemsel olarak, korkunun üstesinden gelebilmek adına girişimlerde bulunabilirsek ,hayatlarımızı daha özgür ve arınmış bir biçimde yaşayabileceğimizi düşünüyorum. Bunu deneyimledikçe salınan korkular, bağlanılmayan beklentiler ve zihinsel özgürlük ve huzur ardından gelecektir.
Farkındalıkla kalın
Sevgiler Açelya