Bir zaman önce bir komşum bana şöyle bir soru yöneltmişti; Açelya sen kitap okumayı alışkanlık haline getirmişsin, taktir ediyorum. Acaba kızıma okuma alışkanlığını kazandırmak için ne yapabilirim ? Bana bir öneride bulunabilir misin?
Bunun üzerine ona kitap okuyup okumadığını sordum . Hayır genelde buna zaman bulamıyorum diye yanıtladı. Ve kibarca ona bir soru daha yönelttim; Sen okumuyorken, kızının okumasını nasıl bekleyebilirsin ? ve ekledim, eğer onun okumaya başlamasını istiyorsan bu konuda ilk girişimi sen yapmalısın, mesela haftanın iki günü, akşamları tv' ye ayırdığınız zamandan kısarak bir saatinizi okuma zamanı olarak değerlendirebilirsiniz. Bu süreklilik kazandığı taktirde zaman içinde alışkanlık kazanmaya açılan bir kapı olabilir.
Çocukken hafta sonları annemin odasına gittiğimde onu çoğunlukla okurken bulurdum. Bana okuduğu yerlerden beğendiklerini paylaşır ve alışılmışın dışında farklı bakış açıları hakkında küçük sohbetler yapardık. Bunun bana gerçek anlamda pek çok katkısı olduğu düşüncesindeyim. Eğer o zamanlar onu okurken görmüyor olsaydım, şu an böyle bir alışkanlığım olur muydu , hatta bunlar hakkında yazabilir miydim emin değilim.
Bilimsel bir veri var ki, insanlar görsel canlılardır. Söylenenlerden daha çok gördüklerini hatırlarlar ve bu zihinsel girdiler zaman içinde normal kabul görülerek kişiyi o yöne doğru atılıma sürükler. Bundan dolayıdır ki çoğu zaman; üzüm üzüme baka baka kararır ve armut dibine düşer. Tabi burada istisnaları da kayırmak istiyorum. Bazı durumlarda öz farkındalığı gelişmiş olan kişiler, kendi istek ve iradeleri ile güzel gelişimler ve büyük atılımlar gerçekleştirebiliyor, bu da farklı bir konu.
Fakat çoğunlukla yanlış davranış ve tavrın çocuklar üzerinde büyük etkisi olduğunu fark ediyorum. Bizim lügatımızda şöyle bir cümle var ; " dediğimi yap yaptığımı yapma " kişisel görüşümce bunu ilk düşünen ve söyleyen kişi bunu çokta bilinçli bir farkındalıkla dile getirmemiş.
Denilenin yapılıp, görülenin yapılmaması durumu çokta olası görünmüyor. Sanırım yetişkin olup kendi tavırlarının sorumluluğunu üstlenemeyen kişiler için bu cümlenin arkasına saklanmak güzel bir kaçış fakat kazandıran bir tutum değil.
O zaman bizler de şunun farkına varmalıyız ki , başkalarından beklediğimiz fakat kendimizin gösteremediği davranış ve tavırların karşılıksız ve boş kalması olası. Çünkü bana şöyle davranılsın derken biz o bilinç haliyle hareket edemiyorsak öncelikle kendimize karşı dürüst bir tutumda değiliz.
Öyleyse öncelikle " kendimize karşı dürüst olup olumlu beklentilerden ziyade, kendimizin gerçekleştirmiş olduğu olumlu davranışları gün yüzüne çıkarabilmemiz kişisel olarak daha yapıcı bir tutum olacaktır.
O zaman öncelikle tavır ve alışkanlıklarımızın neler olduğunu gözden geçirmeye başlayarak bu farkındalık yoluna girebileceğimizi düşünüyorum. Böylelikle üstümüze yapışmış olan alışkanlık enerjilerini fark etmemiz kolaylaşacaktır.
Bu her kişinin tercih edeceği bir yol olmayabilir, fakat ilişkilerine ve çocuklarına doğru örnek teşkil etmek adına kendi farkındalığını yaratmak isteyen kişiler için büyük yararlar sağlayacaktır.
Farkındalıkla Kalın
Sevgiler Açelya